สาระสำคัญ/ความคิดรวมยอด

           ระดับภาษาไทย เป็นลักษณะของถ้อยคำที่ให้ความหมายถึงความแตกต่างของภาษา ทั้งภาษาพูด ภาษาเขียน และภาษาท่าทาง ซึ่งควรใช้ให้เหมาะสมกับฐานะของบุคคลและกาลเทศะในการสื่อสารในภาษาไทยนั้นจะมีการแบ่งระดับของภาษาไว้ 5 ระดับ ตามความเหมาะสมที่จะนำไปใช้ในบริบทหรือสถานการณ์ คือ 1. ภาษาระดับพิธีการ 2. ภาษาระดับทางการ 3. ภาษาระดับกึ่งทางการ 4. ภาษาระดับไม่เป็นทางการ 5. ภาษาระดับกันเอง การเลือกใช้ภาษาให้เหมาะสมกับโอกาส สถานที่ ความสัมพันธ์ระหว่างผู้พูดและผู้ฟัง และเนื้อหา จะช่วยให้การสื่อสารมีประสิทธิภาพ ผู้ฟังเข้าใจข้อความได้ชัดเจน และเกิดความประทับใจ

          การให้นักเรียนได้ฝึกจำแนกความแตกต่างของระดับภาษาจะทำให้นักเรียนเกิดความเข้าใจและเห็นข้อแตกต่างของระดับภาษาและสามารถนำเอาไปปรับใช้ให้ถูกต้องเหมาะสมกับบริบทในสถานการณ์

ตัวชี้วัด/จุดประสงค์การเรียนรู้

ตัวชี้วัด 

ท 1.1 ม.1/1   อ่านออกเสียงบทร้อยแก้วและบทร้อยกรองได้ถูกต้องเหมาะสมกับเรื่อง

ท 2.1 ม.1/2  เขียนสื่อสารโดยใช้ ถ้อยคำถูกต้อง ชัดเจน เหมาะสมและสละสลวย

ท 4.1 ม.1/4   วิเคราะห์ความ แตกต่างของภาษาพูดและภาษาเขียน

จุดประสงค์การเรียนรู้

           1. จำแนกความแตกต่างของระดับภาษาไทยได้

           2. บอกความแตกต่างของระดับภาษาไทยได้

           3. บอกประโยชน์ของการจำแนกความแตกต่างของระดับภาษาไทยได้

การวัดผลและประเมินผล

วิธีการ

             1. ตอบคำถามจากชุดคำถามขั้นนำเข้าสู่บทเรียน

2.ประเมินใบงาน ที่ 12 ด้วยแบบประเมินสมรรถนะการจำแนกระดับภาษาไทยด้วยรูบริค

3. ประเมินสมรรถนะด้วยแบบสังเกตพฤติกรรมตามตัวบ่งชี้คุณลักษณะอันพึงประสงค์

เครื่องมือ

             1. แบบประเมินการอ่านขั้นนำเข้าสู่บทเรียน

2. แบบประเมินสมรรถนะจากการจำแนกระดับภาษาไทย

3. แบบสังเกตพฤติกรรมตามตัวบ่งชี้คุณลักษณะอันพึงประสงค์