การวิเคราะห์คุณค่าด้านวรรณศิลป์จากวรรณคดี เป็นกระบวนการอ่านเพื่อพิจารณาศิลปะการประพันธ์ของวรรณคดี โดยพิจารณาจากการสรรคำ ถ้อยความ สำนวน และลีลาการใช้ภาษาในการถ่ายทอดอารมณ์ ความรู้สึกของตัวละคร และการดำเนินเรื่อง ทั้งนี้การเรียนรู้และฝึกทักษะการวิเคราะห์คุณค่าด้านวรรณศิลป์จากบทละครพูดเรื่อง เห็นแก่ลูก จะทำให้นักเรียนเกิดสุนทรียทางวรรณศิลป์ รวมทั้งอาจใช้เป็นต้นแบบการใช้ภาษาเพื่อพัฒนางานเขียนของตนเองได้
ตัวชี้วัด/จุดประสงค์
ตัวชี้วัด
- ท 2.1 ม.3/7 เขียนวิเคราะห์ วิจารณ์ และแสดงความรู้ ความ คิดเห็น หรือโต้แย้งในเรื่องต่างๆ
- ท 5.1 ม.3/6 วิเคราะห์วิถีไทย และคุณค่าจากวรรณคดีและวรรณกรรมที่อ่าน
จุดประสงค์
1. ด้านความรู้ ความเข้าใจ (K)
ยกตัวอย่างตัวบทที่มีวรรณศิลป์ได้
2. ด้านทักษะ/กระบวนการ (P)
เขียนวิเคราะห์วรรณศิลป์จากบทละครพูดเรื่อง เห็นแก่ลูก
3. ด้านคุณลักษณะ เจตคติ ค่านิยม (A)
บอกคุณค่าด้านวรรณศิลป์จากจากบทละครพูดเรื่อง เห็นแก่ลูกได้อย่างเหมาะสม
- ประเมินการเขียนวิเคราะห์วรรณศิลป์บทละครพูดเรื่อง เห็นแก่ลูก